Οι εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης διαχωρίζονται σε Ειδικές (Ρευματοειδής αρθρίτιδα, Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και άλλες) και σε μη Ειδικές που οφείλονται σε φυσιολογική εκφύλιση της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ), είναι οι συχνώτερες και μας απασχολούν στην κλινική πράξη. Εκείνο που ενδιαφέρει τον ιατρό είναι ότι επί εκσεσημασμένης εκφυλίσεως της ΣΣ, δυσανάλογη με την ηλικία του ή της ασθενούς, πριν την έναρξη οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπαθείας θα πρέπει να διερευνάται υποκείμενη αιτιολογία ειδικού τύπου. Αυτό διότι χρειάζεται πρώιμη ρευματολογική παρέμβαση για ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση. 

Οι εκφυλιστικές παθήσεις της ΣΣ ανεξαρτήτου αιτιολογίας έχουν τις ακόλουθες επιπτώσεις στην κλινική εικόνα του ασθενούς: 

1. Άλγος ακαθόριστο ή και εντοπισμένο στην οπισθία επιφάνεια του κορμού με επέκταση προς τη βάση του κρανίου ή προς τη βάση της λεκάνης, γεγονός που εξαρτάται από την κύρια εντόπιση της εκφυλιστικής δραστηριότητας (αυχενική ή θωρακο-οσφυική μοίρα ΣΣ) 
2. Άλγος κατά μήκος ενός άκρου (άνω ή κάτω), που λαμβάνει ριζιτικό χαρακτήρα υποδηλώνοντας πίεση νεύρου (αυχενοβραχιόνιος νευραλγία ή οσφυοισχιαλγία) 
3. Δυσχέρεια βαδίσεως του τύπου της διαλειπούσης νευρογενούς χωλότητος που υποδηλώνει στένωση του σπονδυλικού σωλήνα και αρχόμενη πίεση του νωτιαίου μυελού ή των νευρικών ριζών 
4. Πιθανή συχνοουρία ή και απώλεια ούρων επί σημαντικής στένωσης νευρικών στοιχείων που προκαλούν δυσλειτουργία των σφιγκτήρων 
5. Σταδιακή παραμόρφωση στην όρθια θέση και αλλαγή του χαρακτήρα του βήματος, συνεπεία στρέβλωσης και ασταθείας της ΣΣ (προκειμένου ο ασθενής να διορθώσει την ήδη διαταραχθείσα ισορροπία του).