Ογκοι Εγκεφαλου

Οι όγκοι του εγκεφάλου διαχωρίζονται σύμφωνα με την γενική ιστολογική τους εικόνα (κακοήθεις ή καλοήθεις), την ιδιαίτερη ιστοπαθολογία τους (μηνιγγιώματα, γλοιώματα, ογκοι χοριοειδών πλεγμάτων των κοιλιών, δυσεμβρυονικοί και πλήθος άλλων), αλλά το κυριότερο, σύμφωνα με την θέση που βρίσκονται εντός του εγκεφαλικού παρεγχύματος και τι σχέση έχουν με τη βάση ή τον κρανιακό θόλο. Ο τελευταίος διαχωρισμός έχει σημαντική εγχειρητική σημασία.

Στη σύγχρονη νευροχειρουργική και με την εξέλιξη των απεικονιστικών μεθόδων (μαγνητική τομογραφία με λειτουργικές δυναμικές απεικονίσεις, αξονική τομογραφία με τρισδιάστατη ανασύνθεση εικόνων, αγγειογραφίες με ενσωμάτωση της εικόνας στις τεχνικές διεγχειρητικής πλοήγησης), η φιλοσοφία στην θεραπευτική προσέγγιση των νεοπλασματικών παθήσεων του εγκεφάλου εχει μεταβληθεί σημαντικά. Οι στόχοι της θεραπευτικής στρατηγικής είναι:

  1. Πρώιμη διάγνωση της νόσου (άμεση εκτέλεση μαγνητικής τομογραφίας ακόμη και σε μόλις υποσημειουμένη συμπτωματολογία),
  2. Ανεύρεση της βλάβης σε μικρές διαστάσεις (δυνατότης πλήρους εξαίρεσης αυτής χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο το υγιές εγκεφαλικό παρέγχυμα), και
  3. Ευκολώτερη και πιο αξιόπιστη παρακολούθηση εάν πρόκειται για διφορούμενη βλάβη που δεν χρήζει χειρουργικής παρέμβασης επί του παρόντος, αλλά δυνητικά στο μέλλον.

Σημειωτέον ότι η τεράστια πρόοδος στην νευροχειρουργική επιτελέσθηκε την δεκαετία του 1990, όταν επήλθε ουσιαστική πρόοδος στις απεικονιστικές μεθόδους και όταν αυτές διαρθρώθηκαν λειτουργικά επί του χειρουργικού πεδίου (πλοήγηση, απεικόνιση κεντρικών νευρικών οδών επί της εικόνας του χειρουργικού μικροσκοπίου και άλλα).

Κλείστε ραντεβού με το γιατρό.

Βλάβες που δύναται να εξαιρεθούν με ελάχιστη ή και καθόλου νοσηρότητα πρέπει να χειρουργούνται άμεσα, διότι τυχόν προσβολή σημαντικών ανατομικών δομών καθιστούν επισφαλή την θεραπευτική προσέγγιση του ασθενούς). Κακοήθεις όγκοι του εγκεφάλου πρέπει να χειρουργούνται εντός 10 ημερών από την διάγνωση, ειδικά επί των κακοηθεστέρων μορφών όπως το πολύμορφο γλοιοβλάστωμα. Τα μηνιγγιώματα παρόλο που στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται περί καλοήθων όγκων, η βιολογική τους συμπεριφορά παραμένει ασαφής αλλά και η γειτνίασή τους με σημαντικές αγγειακές δομές του εγκεφάλου, καθιστούν ενίοτε δυσχερή ή και ανέφικτη την ολική τους εξαίρεση χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η λειτουργικότητα του ασθενούς.

Η στρατηγική παρακολούθησης της εξέλιξης μίας νεοπλασματικής βλάβης του εγκεφάλου ενδείκνυται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

  1. Μικρές βλάβες στο εν τω βάθει εγκεφαλικό παρέγχυμα που δεν προκαλούν χωροκατακτητική δραστηριότητα και δεν προσπελαύνονται ευκόλως (εναλλακτικές μορφές θεραπείας)
  2. Επί μικρών βλαβών ως ανωτέρω, και όταν υφίσταται η βεβαιότητα καλοήθειας, και
  3. Επί διφορούμενων βλαβών που πιθανώς να μην υποκρύπτεται νεοπλασία.

Η συμπτωματολογία των χωροκατακτητικών όγκων του εγκεφάλου εκτείνεται σε ένα τεράστιο κλινικό φάσμα, από μία απλή κεφαλαλγία έως την αιφνιδία εμφάνιση πτώσης του επιπέδου συνειδήσεως του ασθενούς και την κατάληξή του σε κώμα. Καθίσταται αναγκαία λοιπόν η πρώιμη διερεύνηση ασαφούς κεφαλαλγίας, θόλωσης ή έκπτωσης της οράσεως, εύκολης κόπωσης και αδυναμίας, πριν την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων και πιο σοβαρής σημειολογίας που είναι και πιο σπάνια.